Peć je, u stvari, bila stari stambeni centar.
Peć kao naselje datira još iz najranijih ilirskih vremena i bio je najvažniji grad antičke Dardanije. Na ovom lokalitetu otkriveni su brojni arheološki predmeti, koji nas još više uvjeravaju da je ovdje morao biti općinski administrativni centar cijele Dukađinske ravnice…
Peć se u antičko doba i u srednjem veku do XV veka nalazila upravo u polju počevši od polja zvanih „Gradina“, gde se nalaze ruševine antičke Peći, tj. Protezao se od grobnice „Sari Salltëku“ gde se sada nalazi fabrika baterija, na istoku, do železničke stanice, tačnije do zamka, na zapadu.
Kroz istoriju srećemo Peć sa različitim nazivima kao što su: u antičko ilirsko-rimsko doba zvala se Siparant, dok se u srednjem veku zvala: Peč (Peka, P (j) ekë)), Peka, Pentza i Forno, Peć , koji se u dokumentima na latinskom pojavljuje u obliku Pechi (1202), koliko je poznato ovo je najstariji dokument sačuvan u to vrijeme.
U to vreme u Peći je razvijena trgovina. Tu je bila Dubrovačka kolonija.
Peć se kao Siparant Dardan pominje na karti: „Geografija“ Ptolomeja u III-IV veku (pod rimskom vlašću) čija civilizacija dostiže najviši stepen prosperiteta, a ima status Municipija. Peć u tom istorijskom periodu postaje jedan od glavnih gradova Dardanije posle Ulpijane (današnja Priština).
Peć sa okolinom posle Kosovske bitke (1389) i do 1462 godine bila je pod upravom Balšaja (1378) a potom Dukađina… Istorija Peći je usko vezana za porodicu Dukađin.Leka i Pavle su zajedno vladali zemljom. U vrijeme rata Gjergja Kastriota protiv Osmanskog carstva, do 1462. godine, ovim gradom je vladao Lekë Dukagjini III. Stoga nije nerazumno da se dolina Drima i Bardhë danas zove Dukađinska ravnica. Peć se, u međuvremenu, nalazila nekoliko decenija do četrdesetih godina veka. XVI, u okviru Skadarskog sandžaka.
Zanimljivo je pratiti promenu različitih etnokulturnih uticaja u naselju Peć, od dardanskih, rimskih, vizantijskih, slovenskih i tursko-orijentalnih građevina.
Dakle, sa svim albanskim popularnim kulturnim vrijednostima (arhitektura, skulptura, običaji i dardanski običaji) naslijeđenim iz antike, Vizantija, pa čak i srednji vijek, koje su pronalazili Osmanlije, s vremena na vrijeme dopunjavan novim građevinama. Dolazak Turaka donio je veoma snažan uticaj osmansko-islamske kulture na duhovni život i materijalnu kulturu ovog kraja. U ovom pogledu karakteristični su: kompleks Pećke patrijaršije, kule XII-XIX veka, pećke palate, džamije, tekije, mesdžidi, groblja, grobnice, mlinovi, hanovi, sahat-kule, mostovi, česme, javni fontane (fontane), kajaci, hamami (javna kupatila) itd.
Peć je vekovima bila privredno – kulturni centar, a krajem XIX veka postala je centar nacionalne renesanse koju je predvodio Hadži Zeka, u borbi protiv turskih okupatora, za sticanje nezavisnosti. Peć je 29. oktobra 1912. godine oslobođena od turskih osvajača, istog dana je okupirana od strane Crnogoraca. U novembru 1915. potpao je pod austrougarsku vlast.
Godine 1919. potpao je pod okupaciju Srpsko-hrvatsko-slovenačke kraljevine do 1941. godine kada je pao pod italijansku vlast, a nakon dvije godine 1943. bio je pod upravom njemačkog naci-fašističkog režima. Godine 1945. bio je pod vlašću bivše Jugoslavije, dok je nakon NATO intervencije 1999. godine, uz podršku naroda Kosova, 16. juna 1999. godine postignuto oslobođenje.
Sada je opština Peć teritorijalna administrativna jedinica, u kojoj građani ostvaruju svoju samoupravu, u skladu sa odredbama Uredbe o lokalnoj samoupravi Kosova br. 2007/30.
